Iam in altera philosophiae parte.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quorum altera prosunt, nocent altera. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Certe non potest. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Duo Reges: constructio interrete.

Bork Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Est, ut dicis, inquam.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper
voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Cur, nisi quod turpis oratio est? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Cur haec eadem Democritus? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Quibus ego vehementer assentior.: At hoc in eo M.
Quid iudicant sensus?: Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Confecta res esset.: Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Bork: Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Quibusnam praeteritis?: Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Efficiens dici potest.: Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?